"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą..." (J. Twardowski)
Dnia 17 kwietnia zmarła nasza koleżanka, przyjaciółka, kumpelka z ławki. Jeszcze niedawno była wśród nas, jak zawsze uśmiechnięta, pogodna, z dobrym słowem na ustach.
Roza zostanie w naszych sercach, w naszych myślach. Pamiętamy ją jako cudowną, wartościową osobę i jest nam niezmiernie trudno pogodzić się ze śmiercią tej pogodnej dziewczyny.
Wyrażamy najszczersze kondolencje rodzicom i bliskim. Trudno jednak znaleźć słowa, by wyrazić ból i stratę, której doświadczamy, niezgodę na przedwcześnie zakończone istnienie. W obliczu śmierci każde słowo jest zbyt banalne. Gdy nam ich brakuje, instynktownie szukamy czegoś, co zostało wypowiedziane w przeszłości, dlatego też pragniemy odwołać się do słów Wisławy Szymborskiej, która kiedyś powiedziała
„Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią im się płaci”. Rozo, trwasz w naszej pamięci i dziękujemy Ci, że mogliśmy z tobą przeżywać chwile.
Uczniowie klasy 2b
